រំឭកទៅដល់ថ្ងៃកើតហេតុនោះ នាងខ្ញុំពិតជារន្ធត់ចិត្តរកអ្វីប្រៀបផ្ទឹមពុំបាន ដោយថ្ងៃអាទិត្យមួយនាងខ្ញុំ និង គូដណ្តឹងជិះម៉ូតូឌុបគ្នាដើរចែកសំបុត្រការរបស់យើងដែលនឹងមកដល់បីអាទិត្យខាងមុខ ។ តាមផ្លូវធ្វើដំណើរយើង ជជែកគ្នាពីថ្ងៃរៀបការ ពេលសំពះផ្ទឹម ពេលចងដៃ ពេលតោងស្បៃ ពេលផ្សំដំណេក រហូតគិតគូរពីអនាគតចង់បានកូនប្រុសប៉ុន្មាន-ស្រីប៉ុន្មាន ? និង ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីរកប្រាក់ឱ្យបានច្រើនសម្រាប់គ្រួសារ ។ល។
កំពុងជជែកគ្នាសុខៗមកដល់មុខសាលារៀនជម្ពូវ័ន្ត ជាអកុសលស្រាប់តែមានម៉ូតូមួយបានបើកមកប៉ះដៃចង្កូតរបស់យើងធ្វើឱ្យដួលទៅលើទ្រូងផ្លូវ ដោយនាងខ្ញុំធ្លាក់មកខាងចិញ្ចើមផ្លូវរលាត់ជង្គង់ កែងដៃ និង ក្បាល ហូរឈាម គ្រាន់តែពុំធ្ងន់ធ្ងរប៉ុន្មានឡើយ ។ ចំណែកឯគូដណ្តឹងដួលខ្ទាតប្រហែលមួយម៉ែត្រពី នាងខ្ញុំចៃដន្យក៏មានរថយន្តដឹកទំនិញមួយគ្រឿងបើកក្នុងល្បឿនយ៉ាងលឿនជាន់ហ្វ្រាំងមិនជាប់ព្រោះកៀកពេក បណ្តាលឱ្យកិនគូដណ្តឹងខ្ញុំរហូតខ្ទេចផ្នែក ក្បាល មើលមុខលែងស្គាល់ ធ្វើឱ្យនាងខ្ញុំរន្ធត់ចិត្តរហូតសន្លប់បាត់ស្មារតី ។
ក្រោយការស្លាប់របស់គូដណ្តឹង នាងខ្ញុំក្លាយជាមនុស្សថ្មី ព្រោះនាងខ្ញុំលែងនិយាយរកអ្នកណាក្រៅតែពីមានរឿងសំខាន់ដែលមិនអាចចៀសផុត ។ នាងខ្ញុំតែងតែអង្គុយយំសម្លឹងមើលមេឃមើលផ្កាយ មើលរូបថតគូដណ្តឹងរំឭកទៅអនុស្សាវរីយ៍ទាំងឡាយដែលយើងបានសាងជាមួយគ្នា ។ ការបាត់បង់ គូដណ្តឹង នាងខ្ញុំហាក់ដូចបាត់បង់ជីវិតជាងពាក់កណ្តាលទៅហើយ ។ ពេលណាស្តាប់ឮសំឡេងភ្លេងការ ពេលឃើញគេរៀបការទឹកភ្នែករបស់នាងខ្ញុំតែងតែហូរស្រក់មកជានិច្ច ហើយកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ទាំងឡាយក៏ផុស មកក្នុងអារម្មណ៍របស់នាងខ្ញុំដល់ថ្នាក់មានពេលខ្លះនាងខ្ញុំស្រែកទ្រហោយំរហូតដល់អ្នកខ្លះគិតថានាងខ្ញុំជាមនុស្សសរសៃប្រសាទទៀតផង ។
ក្តីបារម្ភមួយដ៏ធំធេងចំពោះនាងខ្ញុំគឺត្រូវធ្លាក់ទៅលើប៉ាម៉ាក់ ដែលគ្រប់ពេលវេលាពួកលោកតែងតែព្យាយាមលួងលោមលើកទឹកចិត្តដល់នាងខ្ញុំដើម្បីបំភ្លេច គូដណ្តឹង ហើយខំតស៊ូរស់ឱ្យសមជាមនុស្សធម្មតាដូចគេឯង មិនត្រូវបណ្តោយឱ្យជីវិតរស់នៅក្នុងពិភពអពមង្គលបែបនេះរហូតឡើយ ។ ជម្រៅចិត្តរបស់ប៉ាម៉ាក់នាងខ្ញុំ គឺនាងខ្ញុំយល់ច្បាស់ណាស់ នាងខ្ញុំក៏ចង់រំដោះជីវិតឱ្យចេញចាកផុតពីទុក្ខសោកនេះលើសពីការគិតរបស់ពួកលោកទៅទៀត តែនាងខ្ញុំពិតជា មិនដឹងថា តើត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទើបអាចរំដោះជីវិតខ្លួនឯងឱ្យរួចស្រឡះពីអតីតកាលមួយនេះបានឡើយ ។
នាងខ្ញុំស្រែកយំដូចមនុស្សវង្វេងសតិ ពេល ដឹងថាប៉ាម៉ាក់ចង់ឱ្យគេចូលស្តីនាងខ្ញុំ នាងខ្ញុំពិតជាមិនអាចទទួលបានដាច់ខាត ព្រោះមិនអាចបំភ្លេចគូដណ្តឹងមុនបាន មិនថាថ្ងៃនេះ ឬ ដល់ថ្ងៃស្លាប់ និង វេចស្ពាយយកទៅជាមួយនូវក្តីស្រឡាញ់ដែលមានចំពោះគូដណ្តឹងគ្រប់ជាតិ ។ គ្រប់គ្នាយល់ថានាងខ្ញុំជាស្រីវង្វេង មានជំងឺសរសៃប្រសាទ មានតែនាងខ្ញុំទេ ដែលដឹងច្បាស់ថាខ្លួនមិនវង្វេងសតិ ព្រោះនាងខ្ញុំចាំបានគ្រប់រឿងទាំងអស់ និង អាចបំពេញការងារជាគណនេយ្យករបានយ៉ាងល្អ ឬ មួយក៏ភក្តីភាពរបស់នាងខ្ញុំដែលមានចំពោះមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់គឺជាភាពវង្វេង ? តើនាងខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីស្តារស្ថានភាពផ្លូវចិត្តឱ្យដូចដើមវិញ ?
ជូនចំពោះនារីមានវិបត្តិ
ពិតជារឿងមួយដែលគួរឱ្យរន្ធត់តក់ស្លុត និង សោកសង្វេគជាទីបំផុត ក្រោយបានស្តាប់ការរៀបរាប់របស់នាង ។ ជាការពិតគឺពិបាកនឹងរកអ្នកណាម្នាក់ដែលអាចបំភ្លេចបានណាស់ចំពោះរឿងមួយនេះ វាពុំមែនជារឿង ដែលពាក់ព័ន្ធផ្លូវមនោសញ្ចេតនាតែមួយនោះទេ តែវាជាហេតុការណ៍មួយដ៏គួរឱ្យរន្ធត់តក់ស្លុតពេលនាងបានឃើញហេតុការណ៍នេះដោយផ្ទាល់ភ្នែក ។ ពិតជាស្ញប់ស្ញែងនឹងទឹកចិត្តភក្តីភាពរបស់នាងដែលនាងសច្ចាថាមិនរៀបការជាមួយបុរសផ្សេងឡើយ ។
ដោយ មុន្នី proleng khmer
No comments:
Post a Comment